من بلوچستان غریب هستم
در خودم واژه غریبی هستم.نامم جرم آفرین است.حاکمانم مرا به همراه اسمی ناآشنا به نام سیستان میخوانند.حامیانم در انظار عمومی اندکند.اکثریت آنان در زندانها به سر میبرند ومابقی در کوههای سر به فلک کشیده ام مخفیانه زندگی میکنند این دو گروه دوستان من هستند.همه روزه با بغض و اندوه شاهد حلق آویز و تیر باران فرزندانم هستم.فرزندانی که با حمایت از من به سیاهچالهایی که در من ایجاد شده اند برده میشوند و پس از.........بسیار مجبور به اعتراف به عملی ناکرده میشوند.اندکی بعد آنها را در حالی که به خوابی ابدی فرو رفته اند در قسمت دیگری از من که نامش قبر است دفن می کنند.نمیدانم دردم را با چه زبانی بیان کنم.نمیدانم سخنانم تا چه حد میتواند دردم را منتقل کند .سی سالیست شاهد از دست دادن بهترین فرزندانم که توسط حاکمان من گروه گروه بدون رسیدن به مقاصدشان سرکوب میشوند هستم.من سرکوب را به چند عنوان می شناسم. ۱:سرکوب بوسیله چوبه دار و رگبار گلوله۲:سرکوب به روش زندان و سیاهچال۳:سرکوب با تبعیض قائل شدن بین فرزندانم و فرندان بیگانه مقیم من۴:سرکوب از نوع بمباران تبلیغاتی۵:سرکوب از نوع رعب و وحشت و .............................
اکنون پس گذشت قرنها فرزندانم با شهامت تمام مرا میخوانند.حکمرانان من و فرزندانم از ارتباط میان من و فرزندانم می هراسند.این نکته مایه خرسندی من است که میتوانم روزی برای فرزندانم آغوشی گرم باشم از طرفی نگرانی مضاعفی به من حمله ور شده است چرا که من روزانه شاهد برخورد خشن با دوستدارانم از سوی دشمنان خودم هستم.
اما امید همچنان در وجود من موج میزند چرا که غیرت.مردانگی.وطن دوستی.وفای به عهد.مهمان نوازی و مبارزه در برابر اهریمنان هر زمان از مشخصه های بارز فرزندان من بوده و هست فرزندان من با پشت کردن به آداب و سنن بیگانگان به وجود من می بالند.حس بیداری این روزها در قلب طپان ملتم مشهود است چراکه نسل امروزی من سی سال در سرکوب و خفقان به سربرده است حال تنها را برون رفت از وضعیت دردناک کنونی را در بیداری .اتحاد و مبارزه می بیند من با شناختی که از ملتم دارم با امیدواری به استواری آنان در برابر هتک هرمت کنندگان به من و فرزندانم می نگرم.
آری من بلــــــــــوچســــــتـــــان مقاوم هستم من زادگاه رندان هستم.من آغوشم را به روی مظلومان ساکن خودم باز گذاشته ام نام فرزندان مظلوم من بلــــــــــوچ است.من آزادی خود و آنها را در گرو جهش همگانی آنها به سمت مبارزه با دشمنانم می بینم اکنون دشمنان من سراسیمه به نقاط مختلف من حمله ور شده و سعی در از بین بردن حامیانم دارند.پیام من به فرزندانم.صبر. بردباری و مقاومت در مقابل زور گویان است.
|
بے شك تو بكش ظلم بكن آس بجن
من دارءٍ سرا حق گوشاں چپ نہ باں |
